Het kost mij best wat moeite over dit onderwerp te schrijven omdat ik weet hoeveel mensen ermee kampen (inclusief ikzelf).
Maar wat kun je beter doen om een soort van taboe te doorbreken.......toch?
Het heeft te maken met jezelf te openen en je kwetsbaar op te (durven) stellen.
Overtollige ballast oftewel overgewicht. Hoe kom je aan overgewicht, of nog beter hoe kom je er van af!
Ik ben zelf al vanaf ik me de tijd kan heugen te zwaar. Als kind was ik het gezellige dikkertje......wat deed me dat een pijn als men dat zei.
En dat is me eigenlijk mijn hele leven blijven achtervolgen: overgewicht, overtollige ballast. Afvallen en op alles letten wat je eet zit er bij mij eigenlijk wel ingebakken.
Nou is mijn leven tot nu toe niet altijd over rozen gegaan, en heb ik veel diepe dalen gezien. Maar ik ben overal ook weer sterker uitgekomen. Maar dat gewicht bleef toch wel dingetje.
De tijden dat het goed met mij ging, vlogen de kilo's er ook letterlijk af en hoefde ik er weinig moeite voor te doen.
Tot ik weer in een dip kwam (of door een gebeurtenis of dat ik gewoon niet lekker in mijn vel zat), en dan interesseerde het me eigenlijk weinig. De kilo's vlogen er weer aan en zo ontstaat het zogenaamde jojo effect.
Vaak hoorde ik van mensen uit mijn omgeving "moet je niet iets aan je gewicht doen? Je bent weer zwaarder geworden" .......hoppetee....... weer een domper want ik schreef al eerder in een blog IK WAS NIET GOED GENOEG. Tenminste zo voelde ik het!
Op de foto hiernaast was ik 16 jaar geloof ik met mijn eerste pony Katja, volop aan het ontwikkelen, grenzen opzoeken en tegen alles en iedereen aan trappen. En hier had ik al wat overgewicht. Ik voelde mij minderwaardig en probeerde mee te doen met de rest van mijn kleine groep vrienden wat ik had.
Dit is eigenlijk mijn hele leven zo door gegaan. Altijd goedkeuring zoeken bij mensen of ik wel goed genoeg was, inclusief enkele kilo's meer.
Vele vriendjes zijn de revue gepasseerd alleen was ik nooit goed genoeg.....heel frustrerend.
Mijn pubertijd heb ik dan ook als niet leuk ervaren. Ik werd ouder, ging verhuizen maar bleef de overtollige kilo's behouden. En ook naarmate ik ouder werd was het lastig mijn (streef)gewicht te krijgen en te behouden.
Ik werkte hard, en op het moment dat ik mijn hippische
opleiding aan het NHB deed in Deurne zat ik behoorlijk goed in mijn vel. Ik had mijn streefgewicht, en deed ik veel leuke dingen met vrienden. Ik reisde veel en kwam op veel stallen bij veel bekende ruiters. Ik had de tijd van mijn leven; ik werd gezien als mens, als groom voor de paarden waar ik mee samenwerkte, en als medewerker.
Toch kwam ook hier weer een einde aan en belandde ik na jaren weer in een soort van "ik ben niet goed genoeg" modus. Kilo's vlogen er weer aan, zelfbeeld zakte naar een historische dieptepunt en ik was weer terug bij AF.
En dit hele proces loopt als een rode draad door mijn leven.
Ik neem een sprong in de tijd.
De foto hiernaast is van 2014 samen met mijn pony Dixie en met onze vaste dierenarts.
Hier reed ik nog fanatiek. Helaas is er daarna een kanteling gekomen en werd ik weer zwaarder en besloot ik te stoppen met rijden omdat ik het niet meer verantwoord vond.
Helaas lukte het mij ook niet om af te vallen en al snel verval je in oude patronen.
Een stukje bewustwording was er op dat moment al wel. Ik ben niet voor niets altijd zo zwaar geweest. Ooit zei een bevriend coach tegen mij toen ik eerlijk vertelde dat het mij zo'n verdriet deed dat ik te zwaar was, en eigenlijk altijd geweest was:
"het is je gewicht wat je als een soort van bescherming gebruikt om niet bij je binnen te komen". Dit had ik nog nooit zo bekeken. Al vanaf kinds af aan wilde ik gezien worden zoals ik was. En onbewust heb ik dit gedaan door te eten (ik ben een emotie eter) en in gewicht toe te nemen. Dan had men het over mij, en dan keek men naar mij.
Ik geloof zeker dat er bij veel mensen met overgewicht zoiets achter moet zitten: pijn, verdriet, trauma.....
Mensen zonder overgewicht oordelen vaak heel snel zonder na te denken wat het met de ander zou kunnen doen en wat er onder de diepere laag kan zitten (dus in het onder bewust). Dit heb ik zelf veel meegemaakt, zelfs bij huisartsen maar ook bij dietisten bijvoorbeeld. Er wordt naar het totaal plaatje gekeken en niet de oorsprong of basis van het probleem (het overgewicht).
Alles valt en staat samen met een andere (positievere) mindset. We weten allemaal dat overgewicht ongezond is. We weten ook allemaal dat je goed voor jezelf moet zorgen. Maar wat als je het gewoon niet op kunt brengen als je al je hele leven lang doet zoals je het doet?
Een andere (positievere) mindset kun je krijgen door zaken onder ogen te gaan zien. Door dingen te gaan onderzoeken. Dit is lastig want als je wilt veranderen kom je vaak bij de pijn die je jarenlang zorgvuldig hebt weggestopt.
En we weten ook allemaal dat er niets zo moeilijk is als veranderen. Makkelijker is om lekker te blijven zitten waar je zit. Daar is het veilig!
Je wilt heel graag van de overtollige ballast af. Je wilt heel graag van je overgewicht af. Hoe dan?
Ik ben geen voedingsexpert, heb er wel een mening over maar die doet er hier niet toe.
Het allerbelangrijkste is te gaan onderzoeken waarom je overgewicht hebt, waarom je niet afvalt als je al zoveel hebt geprobeerd, en vooral je af te gaan vragen hoe lang je nog wilt leven met een ongezond leefpatroon.
Dit alles heeft te maken met je eigen mindset. Hoe zie je jezelf? Hoe denk je over jezelf?
Voor mij geld dit ook, en geloof me het is lastig om je deze vragen zelf te stellen. Vragen waar je op jezelf bent terug geworpen, vragen waarbij je naar binnen mag gaan kijken hoe jij jezelf ziet, als volwassenen maar ook als kind.
Als ik naar mijzelf kijk, dan kan ik alleen maar zeggen dat ik op de juiste weg ben, en dit gun ik jou ook. Ik heb 3 bizar slechte jaren achter de rug. Tropen jaren die ik liever niet wil herhalen.
Toch zijn het ook jaren geweest waar ik veel, heel veel over mezelf heb geleerd. De laatste 13 jaar waren voor mij een rollercoaster waarin ik mijn bedrijf heb verkocht, opnieuw ben begonnen, en het geluk gevonden leek te hebben.
Nu kies ik voor mezelf, voor de volle 100%. Ik kies voor mijn gezondheid, en ik heb ervoor gekozen een positievere mindset te ontwikkelen om ook weer de kracht te hebben om van mijn overtollige ballast af te komen, die al 50 jaar in mijn systeem zit.
En dit lukt mij alleen om de juiste mensen om mij heen te hebben, lotgenoten en mensen die levenservaring hebben en mij af en toe de spiegel voor durven te houden.
Ik ben een challenge aangegaan met een groep lotgenoten die geleid wordt door 2 dames die de lange weg naar een gezondere leefstijl in stapjes hebben afgelegd.
Een moeilijke weg, maar wel een weg die ik voor geen goud wil missen. Jarenlang heb ik mijzelf weggecijferd voor iedereen en slecht voor mijzelf gezorgd en mij afgevraagd "waarom overkomt mij dit altijd"?
Nu ben ik er achter dat het geen zin heeft mijzelf dit af te vragen. Het is zoals het is!
Stapje voor stapje kom ik weer in mijn kracht om een betere versie van mijzelf te worden.
Naar een mooier leven zonder overtollige ballast. Ik heb een afspraak met mezelf gemaakt die ik dit keer ECHT na ga komen.
En dit gun ik jou ook.
Want nogmaals HET LEVEN IS GEEN GENERALE REPETITIE
Leef je mooiste leven. Je bent het namelijk waard!
En volgens Pipi Langkous:
Heb je naar aanleiding van deze blog vragen of hulp nodig? Stuur me dan een bericht, of vraag mijn gratis E-book aan.
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi Monique,
Opnieuw mooi, transparant en kwetsbaar geschreven. Net als in onze groep ‘gelijkgestemden’ die nu aan zichzelf gaan leren denken.
Opnieuw schrijf ik ‘I hear you’ en zeg gelijk ook ‘dankjewel’
Heel veel succes, het gaat lukken als we elkaar allemaal bij de hand houden. Vrouwen die zo sterk zijn voor anderen en in oplossen van situaties, dat ze zichzelf altijd vergaten.
Tot nu 😉👍🏻