Grenzen stellen

A. is een man van middelbare leeftijd, getrouwd, 1 dochter en lijkt heel gelukkig tot hij 4 jaar geleden in een burn out terecht komt omdat hij te lang en te vaak aan zijn eigen grenzen voorbij is gegaan. Hij heeft een goede baan maar beseft ook dat deze baan hem als het ware "leeg zuigt". Verschillende therapieen volgen en langzaam aan begint hij te beseffen dat hij ook nooit meer terug kan naar zijn  baan omdat dit gewoon teveel energie van hem vraagt. Hij besluit zijn ontslag in te dienen. 

A. is aardig aan de beterende hand en besluit ander werk te gaan zoeken. Toch blijft er iets knagen zoals hij mij verteld tijdens ons intake gesprek. Hij zou graag willen onderzoeken waarom hij elke keer weer in zijn eigen valkuilen blijft stappen. M.a.w wat gaan er aan patronen aan vooraf dat hij elke keer weer over zijn eigen grenzen heen gaat en niet voor zich zelf durft op te komen. 

Ik doe A. een voorstel voor een traject en vertel hem wat hij kan verwachten. A. gaat akkoord en we maken een afspraak voor zijn eerste sessie bij de pony's. 
A. meld zich op de bewuste dag en we gaan aan de slag met Bhaqir, mijn meest fijne pony als het om grenzen stellen aan komt. Het contact maken gaat heel erg voorzichtig en A. is bang zich kwetsbaar op te stellen wat de pony direct laat zien door zijn blik af te wenden. Hij loopt nog net niet weg........ik vraag wat het met A. doet en hij wordt erg emotioneel en had niet gedacht dat het hem een gevoel van veiligheid zou geven als hij zo bij de pony staat. We gaan in gesprek over veiligheid en wat dit betekent voor A. 

A. komt uit een groot gezin en hij is de jongste. Voor zijn ouders was het belangrijk dat de kinderen een goede baan kregen, goede opleiding enz. A. had moeite met leren en het was ook niet zijn favoriete bezigheid zo verteld hij, tot wanhoop van zijn ouders waar de band door de jaren heen alleen maar slechter wordt. Hij voldoet niet aan het "plaatje". 

Op het moment dat A. dit uitspreekt gaat Bhaqir bijna systemisch staan. Hij lijkt in trance te zijn. Dit zie je tijdens het coachen als het om thema's gaat waarbij het om systemen gaat (bijvoorbeeld familie). Het is dus zaak dit als coach goed in de gaten te houden en de pony hier goed in te begeleiden. Bhaqir blijft even zo staan, en ik ga met A. verder in gesprek over de relatie met zijn ouders. Zijn ouders zijn recentelijk overleden en pas op het sterfbed van vader is uitgesproken wat jarenlang verzwegen is. Bhaqir begint te bewegen, loopt bij ons weg en gaat verder met zijn eigen ding doen. Zijn taak zit er voor vandaag op.  

Ik evalueer met A. over de sessie en het verbaasd hem dat de pony zo snel bij de kern wist te komen, de veiligheid die hij vroeger zo gemist heeft, ervaarde hij bij de pony. 

hoeven voelen. Hij ziet ook in dat dit in zijn huwelijk speelt en we gaan op onderzoek uit. Pas als je oorzaken kunt zien en kunt benoemen pas dan kan de energie gaan stromen, en mogen er zaken losgelaten worden. 

De pony's spelen een belangrijke rol in zijn proces. Er worden oefeningen gedaan m.b.t het thema grenzen stellen. Een van de oefeningen die we hiervoor gebruiken bijvoorbeeld dat er een vak wordt gemaakt van losse balken. De pony's lopen hierbij los in de bak en we gaan kijken wat de deelnemer uit de kast gaat halen om de pony's uit zijn ruimte te laten, dus grenzen stellen. Dit gaat in het begin nog erg onwennig, maar al snel merkt de deelnemer door de houding die hij/zij zelf aanneemt dat de pony niet in zijn of haar ruimte wil komen. Alles kunnen we hierdoor terug koppelen naar het dagelijks leven. 

A. heeft een traject van 6 sessies bij mij gevolgd, en het heeft hem waardevolle inzichten gegeven. 
We hebben nog geregeld even contact, en het gaat steeds beter met A. Hij is voor zichzelf begonnen, een lang gekoesterde wens. Een van de laatste berichten die ik van hem kreeg: 

Hoi Monique, het heeft even geduurd voor ik de inzichten die ik bij jou kreeg samen met de pony's daadwerkelijk heb toe durven te passen. Het was toch een stukje veiligheid waar ik me jarenlang in bevond. Ik was gewend te leven (of te overleven..) zoals ik gewend was. En dit heeft bij mij geleid tot mijn burn out in 2018. 

Jou professionele houding, de juiste vraagstelling en ook door durven te vragen ook al zag je dat ik het moeilijk had, heb je mij toch af en toe ook even laten zwemmen.....wat mij toch de inzichten heeft gebracht die ik zo nodig had. Heel bijzonder om dit te mogen ervaren. 
Je hebt een prachtig vak en ik hoop dat je nog veel meer mensen tot mooie inzichten kunt brengen met jou geweldige pony's. Dank je wel!